Ervaringsverhaal: bevallen in Coronatijd

Na het eerste trimester van de zwangerschap van onze zoon, zochten we een praktisch ingestelde bevallingscursus met als belangrijkste punt dat de papa’s-to-be ook mochten aansluiten bij iedere bijeenkomst. We zouden immers samen onze eerste bevalling gaan beleven en wilden ons hier dan ook samen op kunnen voorbereiden. De cursus van Samen Bevallen was hierin uniek, dus de keuze was snel gemaakt.

Ondanks de Coronatijd was het streven om tijdens de cursus zoveel mogelijk bijeenkomsten in levende lijve door te laten gaan op locatie. Bij onze cursus is het helaas alleen bij de eerste bijeenkomst gebleven, maar daarin is wel de basis gelegd voor een heel prettige cursus met een super interactieve groep. De overige bijeenkomsten hebben we online gehouden, wat vooral bij de ademhalingsoefeningen af en toe creativiteit van iedereen vroeg. Complimenten ook voor onze cursusleidster Arianne en de andere stellen in de cursus, want met zijn allen hebben we volgens mij wel het meeste uit de cursus weten te halen.

Wat voor mij het meest waardevol was, waren de ademhalingsoefeningen en dan vooral gekoppeld aan welke ademhaling je toepast in welk deel van de bevalling. De langzame buikpers hielp me ook ontspannen tijdens meditaties die ik soms ’s avonds voor het slapen gaan deed. Het doorspreken van het globale verloop van een bevalling was vooral voor mijn man Niels heel interessant. Hij wilde graag weten hoe hij me het beste kon ondersteunen in elk deel van de bevalling en heeft dan ook fanatiek mee geoefend met de ademhalingsoefeningen.

Vanwege zwangerschapsdiabetes met insulinegebruik, zou ik met 38 weken zwangerschap ingeleid worden en bevallen in het ziekenhuis. En dat iedere bevalling uniek is en zijn eigen plan trekt, blijkt wel weer, want met 37,5 week zwangerschap diende onze zoon Sam zich aan met het breken van de vliezen om half één ‘s nachts. Met het breken van de vliezen begonnen bij mij ook de weeën meteen op te komen, zodat ik toen we om half 2 in het ziekenhuis aankwamen al ongeveer iedere 5 minuten een wee had. Er volgde vervolgens een heel drukke nacht in het ziekenhuis, waarin we 5 bevalkamers gezien hebben, apparatuur faalde en Niels onze spullen van hot naar her heeft gesleept. Zelf heb ik daar niets van gemerkt, want het wegademen van de weeën bracht me helemaal in mijn eigen coconnetje. Gelukkig was ik tijdens de bevalling ook heel mobiel en kon ik tot 8 centimeter ontsluiting de weeën met de ademhalingstechnieken opvangen. Wanneer het even wat minder ging kon Niels me weer helpen terug in het ritme te komen. Rond 8 cm ontsluiting mocht ik onder de douche, wat echt verlichting gaf. De verlichting was nodig, want ik had inmiddels ook flinke persdrang. Rond 9,5 cm ontsluiting kon ik de persdrang ook niet meer wegpuffen en ben ik weer terug in bed gegaan, om voor te bereiden op de persfase.

Je hoort het vaker en ook voor mij gold het: het mee mogen persen in de persfase was een opluchting. Voor mij des te meer, omdat ik tijdens de persfase ineens rust had tussen de weeën, waarin ik me ook echt even helemaal kon ontspannen. Toen pas merkte ik hoe snel de weeën elkaar hebben opgevolgd in de ontsluitingsfase. Uiteindelijk heeft mijn ontsluitingsfase 6 uur geduurd en de persfase ruim 1,5 uur. Even was ik helemaal vergeten hoe ik moest ademhalen tijdens het persen en heeft Niels me, samen met de verpleegkundige weer terug in het ritme weten te brengen.

De persfase eindigde uiteindelijk met een knip en een vacuümverlossing, waarna onze zoon Sam om 8.05 uur gezond op de wereld gekomen is. Samenvattend heeft de cursus ons heel goed geholpen voor te bereiden op de bevalling en waren er tijdens de bevalling ook geen verrassingen voor ons. Een heel waardevolle cursus en we zouden het zo weer doen!